Categorie: Geen categorie

Pasen 2025

Lieve familie, vrienden en bekenden,

In deze week op weg naar Pasen willen we graag weer een update geven over ons werk bij Thembela Etete in Zuid-Afrika.

We zijn nu twee weken in Nederland, en zullen volgens plan na het Paasweekeinde weer teruggaan. We genieten van het mooie voorjaarsweer, en van de vele fijne ontmoetingen met familie en vrienden. Verder hebben we nu even mooi de tijd om wat onderhoud te doen aan ons huisje in Moerkapelle.

In Zuid-Afrika gaan we nu langzaam maar zeker richting het najaar. Na de Kerstvakantie wat hier dus zomervakantie is, zijn langzaam alle activiteiten weer gestart:

  • De kinderen gaan weer naar school in hun nieuwe leerjaar. Dat brengt kosten met zich mee, zoals nieuwe schooluniformen, schoenen, en rekenmachines. Veel gezinnen hebben meerdere kinderen die naar school gaan, en kunnen dit niet allemaal betalen.
  • We delen iedere maand een voedselpakket uit aan zo’n 40 gezinnen. De prijzen van voedsel zijn nogal gestegen, maar gelukkig kunnen we dit nog steeds bekostigen vanuit uw steun.
  • De Life skills lessen zijn weer gestart met een nieuw groep. We zijn dit jaar gestart met 10 jongeren, maar meestal vallen er een paar af in de eerste weken. We leggen de lat wat hoog, motivatie om mee te doen, en Engels spreken (In plaats van ZULU) zijn vereisten. Voor sommigen is dit niet op te brengen. We zijn nu met zeven jongeren over, die gemotiveerd zijn om door te gaan.
  • We hebben tegenslag wat betreft ons “klaslokaaltje”. Dit is bij de Community hal in Etete, die vlak voor de Kerst werd gesloten voor renovatie. We dachten er wel weer in Februari in te kunnen, maar dat zal waarschijnlijk eind April worden. Daarom hebben we besloten de naschoolse Bijbel klas lessen pas te starten als de hal weer beschikbaar is. De Lifeskills doen we tijdelijk in een Partytent, gewoon in de berm vóór de hal!
  • Steeds vaker wordt een beroep op ons gedaan, door gezinnen in nood. Dit is meestal een geldprobleem, maar vaak gerelateerd aan drank, drugs, schulden, of problemen in de relationele sfeer. In gesprekken zoeken we dan naar een oplossingsrichting, vaak ook met een financieel steuntje in de rug waardoor deze gezinnen weer kunnen gaan bouwen aan hun toekomst.
  • Sinds enkele jaren komen op zondagmorgen bij elkaar in een witte tent in een naburig dorpje. Ik wil daar iets meer over vertellen. We doen dit initiatief samen met de stichting ADCA, wat staat voor “Against Drug & Child Abuse”. Deze stichting doet afkickprogramma’s en praatgroepen voor mensen die moeite hebben om hun leven op de rails te houden. De tent staat achter hun gebouwtje, waar we op zondag met 80 tot 120 mensen bijeen komen. Er rijden drie taxibusjes vanuit onze Thembela Etete, twee busjes met kinderen vanuit naburige dorpjes, en verder wat mensen uit de buurt die op eigen gelegenheid komen. Het is mooi om met mensen van verschillende nationaliteiten en achtergronden samen te komen, elkaar te bemoedigen, en een hart onder de riem te steken.
  • Steeds meer kinderen en jongeren doen een beroep op ons voor steun. Vaak gaat dit om kleine bijdragen voor bijvoorbeeld een school excursie, of een sportevenement. We vinden het van belang dit te stimuleren, en zo het kind te leren sociale contacten op te bouwen.
  • Al vaker schreven we dat een rolstoel hier niet vergoed wordt. De rolstoel is cruciaal voor mindervaliden om in en rond het huis te bewegen, maar ook een ommetje te maken. Hiermee kunnen we letterlijk mensen “tot handen en voeten zijn”.
  • Goed om te melden is dat de eerste jongeren uit ons volgsysteem hun universitaire studie aan het afronden zijn. Dit is een geweldig resultaat, met veel doorzettingsvermogen bereikt, maar ook een mooi resultaat mede bereikt door Thembela Etete!
  • Met deze “Post-graduate” jongeren zullen we ook dit jaar weer enkele “terugkom dagen” hebben bij ons thuis. Dit is altijd gezellig, en goed om de band met de jongeren vast te houden.

Ons werk hier neemt toe, en daarmee ook de kosten. Uw hulp is daarbij onmisbaar. Gelukkig hebben we een grote groep van trouwe sponsors, die ons regelmatig van giften voorziet.

Wilt u ons werk steunen? U kunt een bijdrage overmaken op bankrekening: NL77RABO 0307549488 t.n.v. H.B. Stolker onder vermelding van Herbert en Anne in Zuid-Afrika. Deze hulprekening wordt beheerd door ons Thuisfront Team (TFT).

Ook vinden we het fijn als u ons wilt blijven ondersteunen in gebed.

Hartelijke groeten van Herbert en Anne.

24 april: verslag voedsel actie!

Zaterdag 11 april leek te beginnen als een gewone rustige dag. het was Paas zaterdag, en we zaten met een kopje koffie aan de tuintafel. Op de app van ons dorp ontstonden plannen om voedsel in te zamelen voor arme mensen en door de Security medewerkers te laten bezorgen. Toen kregen we de kriebels…. wij willen ook voedsel gaan bezorgen in Etete! We hebben een paar mensen

die we altijd supporten, opgebeld om ze op de hoogte te brengen van onze plannen. Een oudere mevrouw vertelde dat ze was “starving”. Toen we er later kwamen zagen we dat ze alleen nog maar 1 ui had liggen!

We zijn in de auto gestapt en naar Ballito gereden om inkopen te doen. Paspoort en visa mee, mondkapjes en handsanitizer en de lijst van de adressen die we wilden bezoeken, voor het geval we werden aangehouden. De auto was helemaal vol!

Zonder enig oponthoud kwamen we in Etete waar we begonnen met uitdelen. We hadden ook 3 dozen paaseieren gekocht voor de kinderen.

Tja, anderhalve meter afstand lukte niet steeds. En ook hebben we wel wat kinderen geknuffeld of een elleboogje gegeven. Precies toen de auto leeg was kwam er nog een oud mevrouwtje aan om wat eten te vragen. Helaas, we waren leeg… Dat was heel pijnlijk. Het is al zo lastig om keuzes te maken wie er iets krijgt. We hebben besloten om de volgende zaterdag, de 18e, weer te gaan. Weer voedsel gekocht, een pakket bij deze mevrouw gebracht en nog bij een aantal andere gezinnen.

Veel mensen die een baantje hebben als huishoudelijke hulp of bijvoorbeeld als tuinman, krijgen niet doorbetaald als er niet gewerkt wordt. Dit veroorzaakt nu gebrek aan de eerste levensbehoeften.

We zijn dankbaar en blij dat we dit voor de armsten van de samenleving hebben kunnen doen.

27 maart: Lock down vandaag van kracht.

Vannacht om 00.00 uur is hier in Zuid-Afrika de lock down van start gegaan voorlopig voor 21 dagen. Op het moment zijn hier 927 besmettingen en zijn de eerste 2 doden gevallen. We mogen alleen het huis nog uit voor een bezoek aan de supermarkt, apotheek en bank. Verder zijn alle winkels gesloten. Ook ons werk in Etete ligt nu stil. Zeker dus tot 16 april.

Onze Bijbelklassen en Life Skills lessen waren al gestopt op 18 maart, gelijk met de scholen. Sinds die dag zijn we nog wel werkzaam geweest in Etete.

17 Maart was een gewone dinsdag. Nozi, onze huishoudster, was gewoon bij ons aan het werk, buiten. Zij is niet alleen onze huishoudster, ze assisteert bij een Bijbelklas en Life Skills. Ze “hoort” bij ons. Haar zusje was zwanger en uitgerekend op 10 maart. Ze ging die dag naar de kliniek voor controle. Er was nog niets aan de hand en er werd haar, Bonnie (gefingeerde naam) verteld dat het wel 10 april zou worden. Helaas hield Nozi, vanwege deze informatie, haar telefoon niet bij de hand die dag.

Ik ging die middag naar Etete, waar Nozi ook woont, en zette haar af bij de busstop omdat ze in Stanger boodschappen wilde doen. Ze zat net in het busje toen ze een telefoontje kreeg van haar buurvrouw. Die vertelde dat haar zusje Bonnie bevallen was die morgen. Ze was alleen thuis, heeft zelf de navelstreng doorgeknipt en afgebonden met een touwtje. Daarna heeft ze om hulp geroepen en zijn 2 buurvrouwen gekomen.

Nozi is dus direct omgedraaid en naar ons huis teruggelopen. Herbert heeft haar snel naar huis gebracht. Ik was al in Etete en heb daarna Bonnie, Nozi en de baby meegenomen naar de kliniek in Groutville, vlakbij. Ik mocht de auto voor de de deur parkeren en we gingen snel naar binnen. De wachtkamer van de afdeling Maternity, Moeder en Kind, zat tjokvol. Nergens 1,5 meter afstand. Wel werd van iedereen de handen ontsmet. Vanuit de wachtruimte kwamen we in een gang waar de behandelkamers zijn. Deze gang is 1,5 meter breed! Er staan stoelen voor de wachtenden die bijna aan de beurt zijn. Je kon er bijna niet langs lopen en toen er iemand in een rolstoel langs moest, moest iedereen er weg. Gelukkig waren we aardig snel aan de beurt omdat het een spoedgeval was. De baby werd onderzocht en was gelukkig gezond. Daarna werd ze gemeten en gewogen. Ook kreeg ze een medicijn en injectie omdat Bonnie seropositief is. Dit werkt als een bescherming voor de baby om geen, of minder risico op besmetting te hebben via het bloed maar ook via borstvoeding. Daarna gingen we blij en dankbaar naar huis.

Hoewel in de kliniek bij de echo verteld was dat het “bijna zeker” een jongetje was, was de baby tot onze verassing een meisje. Ze heeft de mooie bijbelse naam Sifrah gekregen, maar ook een beetje vernoemd naar onze kleindochter Sifrah. En als 2e naam Samkelisiwe, een echte Zulu naam.

Bonnie met Sifrah.

Op zaterdagmorgen kreeg ik een telefoontje van Lucy (gefingeerde naam). Zij is een meisje van 16 en moeder van Andile, van 1 jaar en 4 maanden. Ze heeft bij ons de Life Skills lessen gevolgd, maar was snel daarna zwanger.Dit was uiteraard niet de bedoeling. Het gezin waar Lucy deel van uit maakt kennen we al sinds 2012 en er zijn altijd veel problemen. Het grootste probleem is geld en alles wat daarmee te maken heeft.

Lucy belde om te vertellen dat ze geen luiers meer had voor Andile. Andile is een kindje waar we ons veel zorgen over maken. Hij ziet er niet gezond uit en ontwikkelt niet goed vinden wij. Soms woont Lucy met Andile in Etete bij haar vader en soms bij haar moeder in een dorp verderop, waar haar moeder bij een familie werkt. Daar is de situatie veel beter, qua hygiene en er is altijd te eten.

Lucy was bij haar vader thuis en daar hebben we een pak luiers gebracht. We schrokken echt van Andile. Hij had een dik buikje en zat erg onder de zweren. Hij keek niet blij en was apatisch. Op de vraag wat hij at was het antwoord: Brood en rijst en “leftovers” van gisteren als die er zijn. Geen fruit, groente, melk of eiwitten. En er was niets in huis. Als er niets is , gaat Lucy naar haar zus. Daar is altijd wel een boterham.

We zijn naar de supermarkt gegaan om boodschappen voor hen te doen. Groente, aardappelen, eieren, maar ook rijst en maismeel om pap te maken. En een blik opvolgmelk met een nieuwe fles. We hebben het bezorgd en met Lucy afgesproken dat ik maandag met haar en Andile naar de dokter zal gaan.

Zo gezegd zo gedaan. De kliniek, ook consultatiebureau, waar ze normaal naartoe gaat is gratis. De dokter kost 200 Rand, ongeveer 12 Euro. Maar de hulpverlening is veel beter. Volgens de dokter was het nog niet echt malnutrition, een hongerbuikje, maar zat zijn buikje vol wormen. Dat veroorzaakte veel pijn en verdriet. Andile leek nooit blij en lachte bijna nooit. Hij heeft medicijnen gekregen tegen de wormen, lotion en zalf tegen de zweren, druppels voor nutrition en een anti biotica injectie. We zijn vol goede moed! Ook omdat Lucy heeft besloten om voorplopig bij haar moeder te blijven.

Op woensdag moest Andile weer een anti biotica injectie krijgen. Toen is Lucy met haar moeder naar de dokter geweest. En daarna hebben we hen even bezocht. Na 2 dagen zag Andile er al veel beter uit! Hij keek blij, was een schaaltje yoghurt aan het eten en daarna aan het spelen. Hij kroop rond en liep een paar stapjes! Wat een resultaat in 2 dagen! We zijn dankbaar en blij. A.s. dinsdag gaat Lucy weer met Andile naar de dokter voor controle. Helaas kunnen we hen vanwege de lock down voorlopig niet bezoeken.

Anne met pasgeboren Andile op 20 november 2018 in Stanger Hospital.

Life Skills 6 maart

Vandaag was de derde keer dat we bij elkaar waren met de nieuwe groep. We zijn in januari met deze groep gestart. Omdat er geen school was, waren er maar vijf van de acht tieners present. We hebben gesproken over gaven en talenten. Welke gaven weet je dat jij hebt? De meesten noemden eerlijkheid en zelfvertrouwen. Mooi dat ze dat van zichzelf zeggen. Wij denken dat het zelfvertrouwen nog wel wat moet groeien. We werken aan het opbouwen van een vertrouwensband met de groep, en genieten van het samenzijn met deze gave kinderen!!